‘Wat moet ik doen?’
Dat vroegen sommigen, bij het scherpstellen.
‘Welke houding neem ik aan?’
‘Zo?
Is het zo goed?’
Allemaal komen ze uit Gent. Uit de Brugse Poort, uit Sint-Amandsberg, Macharius, Nieuw Gent, Mariakerke, Prinsenhof, uit een leven met meer toekomst dan verleden. Jongens en meisjes die 18 worden in ’18. Geboren in een nieuw millennium met 2000 op hun paspoort, hun chip, in een wereld die flitst en versnelt. In die ene foto schuilt een nieuw verhaal. Als drukker, diëtiste of digital engineer.
‘Klaar?’
Een verhaal waarin niks moet en het zo goed is, ja. Het nu is al begonnen en het zand verdwijnt in een klein gat. Dit is wie zij nu zijn. Post-millenials met eigen dromen en doelen en plannen en wensen en hoop en vertrouwen. Of niet? Denken aan een ver land. In een wereld met vraagtekens en nevel. Straks zijn er duizend foto’s en nieuwe verhalen.
Hugo Claus kan het weten.
‘En nog later, jongetje, wordt je leven een plakboek. Maar nog lange niet, nog lange niet.’
Matthias M.R. Declercq
